Insulina to hormon, który produkowany jest w trzustce. Wspomaga on przyswajanie glukozy, która stanowi nośnik energii i gwarancję prawidłowego funkcjonowania organizmu. Trzustka osób, które cieszą się dobrym zdrowiem, wytwarza i dostarcza do krwi hormon insuliny w optymalnej ilości.
Insulinooporność – charakterystyka
Niejednokrotnie zdarza się jednak, iż receptory, które powinny wiązać cząsteczki insuliny, reagują na jej obecność znacznie słabiej. W konsekwencji hormon ten nie funkcjonuje poprawnie, pomimo występowania prawidłowego jej stężenia we krwi. Komórki przyswajają mniejszą ilość glukozy, która nieprzetworzona kumuluje się we krwi. W organizmie rozwija się wówczas stan glikemii. Trzustka w tym czasie jest w stanie pobudzenia, produkując większe ilości insuliny. Tak dochodzi do zwiększenia stężenia tego hormonu.
Insulinooporność – objawy
Insulinoodporność i objawy jej występowania stają się niezwykle uciążliwe dla pacjentów. Należą do nich:
- napady wilczego głodu, które występują po spożyciu posiłku,
- częste występowanie bólów głowy,
- duży apetyt na słodycze,
- występowanie nadmiernej potliwości,
- gwałtowne przybieranie na wadze,
- trudności w zrzuceniu zbędnych kilogramów nawet, gdy pacjenci utrzymują dietę i wzmożoną aktywność fizyczną,
- znaczne zmęczenie,
- drażliwość,
- zaburzenia funkcji poznawczych ze szczególnym uwzględnieniem procesów koncentracji i uwagi,
- senność po posiłku,
- zaburzenia cyklu śnienia w nocy.
W przypadku zaobserwowania u siebie niepożądanych objawów z tej grupy, należy jak najszybciej udać się do lekarza, który będzie mógł profesjonalnie zweryfikować podłoże występujących problemów zdrowotnych pacjenta.
Insulinooporność – przyczyny
Występowanie osłabienia reakcji na insulinę może wynikać z:
- predyspozycji genetycznych – doprowadzających do nieprawidłowej budowy cząstek hormonu,
- zespołu zmutowanej insuliny – hormon produkowany wówczas przez organizm nie jest przez niego rozpoznawany, przy jednoczesnym prawidłowym reagowaniu na podawanie „obcej” jej wersji,
- cukrzycy typu I – z uwagi na występowanie przeciwciał wiążących insulinę, co skutkuje wystąpieniem odporności na nią,
- pierwotnego nadciśnienia tętniczego – ze względu na pojawienie się hormonu o przeciwnym działaniu,
- otyłości.
Insulinooporność – diagnostyka
Gdy pojawia się podejrzenie insulinoodporności i badania zlecone do wykonania, każdy pacjent powinien niezwłocznie przystąpić do działania. Schorzenia wielokrotnie przebiega w sposób bezobjawowy. Diagnostyki dokonuje się przy użyciu wskaźnika HOMA-IR, obliczanego na podstawie oznaczenia poziomu insuliny i glukozy na czczo. Lekarze sprawdzają stan zdrowia pacjenta i jego wpasowywanie się w obraz kliniczny insulinooporności, do którego należy:
- występowanie hiperglikemii,
- zaburzenia profilu lipidowego u pacjenta,
- otyłość brzuszna,
- występowanie nadciśnienia tętniczego.
Innym sposobem przeprowadzania działań diagnostycznych jest test doustnego obciążenia glukozą. Jednocześnie można oznaczyć wtedy stężenie glukozy i insuliny we krwi.
Insulinooporność – choroby współtowarzyszące
Insulinoodporność może współwystępować lub przyczyniać się do rozwinięcia się wielu chorób takich jak:
- cukrzyca typu II,
- zaburzenia funkcjonowania układu sercowo-naczyniowego,
- nadciśnienia tętniczego,
- zespołu policystycznych jajników.
Niezwykle ważne okazuje się zmodyfikowanie swojego trybu życia w celu zniwelowania przykrych dolegliwości i zapobieżenia rozwojowi kolejnych chorób. Warto również zaopatrzyć się w wartościowe, przystępne, merytoryczne materiały edukacyjne i książki, które z powodzeniem można znaleźć na stronie www.diabetyk24.pl . Dzięki tym treściom osoby chorujące mogą poszerzyć swoją wiedzę i urozmaicić dietę o dostosowane do ich schorzenia posiłki, przy jednoczesnym wykluczeniu z niej produktów szkodliwych.
