Insulinoodporność – diagnostyka

Insulina to hormon, który produkowany jest w trzustce. Wspomaga on przyswajanie glukozy, która stanowi nośnik energii i gwarancję prawidłowego funkcjonowania organizmu. Trzustka osób, które cieszą się dobrym zdrowiem, wytwarza i dostarcza do krwi hormon insuliny w optymalnej ilości.

Insulinooporność – charakterystyka

Niejednokrotnie zdarza się jednak, iż receptory, które powinny wiązać cząsteczki insuliny, reagują na jej obecność znacznie słabiej. W konsekwencji hormon ten nie funkcjonuje poprawnie, pomimo występowania prawidłowego jej stężenia we krwi. Komórki przyswajają mniejszą ilość glukozy, która nieprzetworzona kumuluje się we krwi. W organizmie rozwija się wówczas stan glikemii. Trzustka w tym czasie jest w stanie pobudzenia, produkując większe ilości insuliny. Tak dochodzi do zwiększenia stężenia tego hormonu.

Insulinooporność – objawy

Insulinoodporność i objawy jej występowania stają się niezwykle uciążliwe dla pacjentów. Należą do nich:

• napady wilczego głodu, które występują po spożyciu posiłku,
• częste występowanie bólów głowy,
• duży apetyt na słodycze,
• występowanie nadmiernej potliwości,
• gwałtowne przybieranie na wadze,
• trudności w zrzuceniu zbędnych kilogramów nawet, gdy pacjenci utrzymują dietę i wzmożoną aktywność fizyczną,
• znaczne zmęczenie,
• drażliwość,
• zaburzenia funkcji poznawczych ze szczególnym uwzględnieniem procesów koncentracji i uwagi,
• senność po posiłku,
• zaburzenia cyklu śnienia w nocy.

W przypadku zaobserwowania u siebie niepożądanych objawów z tej grupy, należy jak najszybciej udać się do lekarza, który będzie mógł profesjonalnie zweryfikować podłoże występujących problemów zdrowotnych pacjenta.

Insulinooporność – przyczyny

Występowanie osłabienia reakcji na insulinę może wynikać z:

• predyspozycji genetycznych – doprowadzających do nieprawidłowej budowy cząstek hormonu,
• zespołu zmutowanej insuliny – hormon produkowany wówczas przez organizm nie jest przez niego rozpoznawany, przy jednoczesnym prawidłowym reagowaniu na podawanie „obcej” jej wersji,
• cukrzycy typu I – z uwagi na występowanie przeciwciał wiążących insulinę, co skutkuje wystąpieniem odporności na nią,
• pierwotnego nadciśnienia tętniczego – ze względu na pojawienie się hormonu o przeciwnym działaniu,
• otyłości.

Insulinooporność – diagnostyka

Gdy pojawia się podejrzenie insulinoodporności i badania zlecone do wykonania, każdy pacjent powinien niezwłocznie przystąpić do działania. Schorzenia wielokrotnie przebiega w sposób bezobjawowy. Diagnostyki dokonuje się przy użyciu wskaźnika HOMA-IR, obliczanego na podstawie oznaczenia poziomu insuliny i glukozy na czczo. Lekarze sprawdzają stan zdrowia pacjenta i jego wpasowywanie się w obraz kliniczny insulinooporności, do którego należy:

• występowanie hiperglikemii,
• zaburzenia profilu lipidowego u pacjenta,
• otyłość brzuszna,
• występowanie nadciśnienia tętniczego.

Innym sposobem przeprowadzania działań diagnostycznych jest test doustnego obciążenia glukozą. Jednocześnie można oznaczyć wtedy stężenie glukozy i insuliny we krwi.

Insulinooporność – choroby współtowarzyszące

Insulinoodporność może współwystępować lub przyczyniać się do rozwinięcia się wielu chorób takich jak:

• cukrzyca typu II,
• zaburzenia funkcjonowania układu sercowo-naczyniowego,
• nadciśnienia tętniczego,
• zespołu policystycznych jajników.

Niezwykle ważne okazuje się zmodyfikowanie swojego trybu życia w celu zniwelowania przykrych dolegliwości i zapobieżenia rozwojowi kolejnych chorób. Warto również zaopatrzyć się w wartościowe, przystępne, merytoryczne materiały edukacyjne i książki, które z powodzeniem można znaleźć na stronie www.diabetyk24.pl .  Dzięki tym treściom osoby chorujące mogą poszerzyć swoją wiedzę i urozmaicić dietę o dostosowane do ich schorzenia posiłki, przy jednoczesnym wykluczeniu z niej produktów szkodliwych.